Etappe 60 - 23/06/2022 - SAUVETERRE-DE-BÉARN HARAMBELTZ (OSTABAT) 22,55km (1.487,09km)

Het is reeds 0830hr als ik afscheid neem van Annemarie, Steve en Pépé, de 10 maand oude border collie. Ik wandel voorbij een gezellig uitziende camping aan het water waar ik een praatje maak met een Vlaming uit Roeselare die zich hier net een chalet heeft gekocht. 6 maand op een jaar verblijft hij hier. Groot gelijk vriend, denk ik dan😉. Een paar stappen verder word ik alweer aangesproken, deze keer door de 72-jarige André die met zijn fiets, zonder batterij en zwaar beladen, op reis is. Ge moet het toch maar doen op die leeftijd, denk ik dan. Hopelijk mag ik later op die leeftijd dezelfde energie hebben als die André💪. Ik stap na een aantal kilometers het dorp Osserain-Rivareyte in. De naam van dit dorp wordt ook vermeld in het Baskisch. Ik bevind mij namelijk vanaf hier in Frans Baskenland, meer bepaald in de Baskische provincie 'Soule'. Baskenland is zo groot als 2/3 van België en telt ongeveer 3 miljoen inwoners. Het bestaat uit 4 Spaanse en 3 Franse provincies. Ik loop overwegend op smalle asfalt paadjes die zich als een slang doorheen het voorgebergte slingeren. Na iedere bocht ...  na iedere beklimming ... is het uitzicht adembenemend mooi. Een gevoel van intens geluk overvalt mij bij het zien van al die pracht en maakt mij bewust van het feit dat ik toch alle geluk heb dat ik dit kan en mag doen (dank u schattie🥰). Het is niet altijd gemakkelijk, en het vergt toch heel wat inspanning, maar iedere pijnscheut die ik voel en iedere zweetdruppel die ik laat ... is het meer dan waard😅😅.

Ik hou even halt op een leuk terrasje in Aïcirits en bestel mij een 'jus d’orange' .. een appel en appelsien en verorber die vitamientjes met veel smaak: 2 euro is de rekening 😱. Ik zet dapper mijn weg verder en beklim de ene heuvel na de andere. In Saint-palais hou ik halt voor mijn picknick. Na mijn middagmaaltijd stop ik nog even aan de 'cimetière’, waar altijd een waterkraantje is te vinden, voor het bijvullen van mijn waterzak. Ik vertrek nu in één ruk naar mijn eindbestemming. Ik kom geen dorp of gehucht meer tegen en de weg loopt nu over met keien bezaaide paden. Het weer laat zich van zijn slechtste kant zien en het het begint te waaien en te regenen. In berggebied kan het weer van de ene minuut op de andere omslaan, wat nu ook het geval is. Als een uitgeregend kieken kom ik aan bij gîte Esteoh en word vriendelijk ontvangen door Maggie en Clementine. Er zijn reeds 11 andere pelgrims aanwezig en ik ben de laatste die ze verwachten. Ik krijg het enige vrije bed aan de deur toegewezen🤪 ... neem een douchke en de kledij wordt gewassen door de machine 👍.

Het is een gezellige maaltijd met heel die bende met nadien nog een glaasje wijn in het salon. Daarna komt het moeilijkste van de dag,  zijnde ....het schrijven van dit verhaaltje 🤣🤣🤣.

En nu is het slaap tijd .... Morgen staat de eerste van de twee koninginnenritten op het programma: 31 km en een pak hoogtemeters. De route is lichtjes aangepast, ik zal morgen niet stoppen in Saint-Jean-Pied-De-port maar doorgaan tot de eerste gîte op den berg in Huntto.

Slaapwellekes 🥱.