Etappe 04 - 10/05/2024 : FRANSTÄ - ERIKSLUND/BORGSJÖ 19KM (92,0km)

MOOI MOOI 

Om 10.30hr verlaat ik mijn verblijf van afgelopen nacht. Rustig ontwaken ... Lekker ontbijtje ... video bellen met moederke. Er is geen haast bij daar er maar 19 kilometers op het programma staan😉. 

Wat een geweldige start van de dag! Het gevoel van de gezonde buitenlucht en het zien van de blauwe lucht die helder opklaart maakt mij instant gelukkig. In al mijn enthousiasme zet ik voor de eerste keer mijn zomerpet op mijne bol. Een té optimistische beslissing zou later blijken 🫣.

In het centrum van Fränsta sla ik links af op de Kyrkrén en kom voorbij het zeer mooi gelegen Torps kyrka. Al in de 12e eeuw stond er hier een houten kerk. Het huidige gebouw stamt uit de vroege jaren tachtig van de 18de eeuw. In deze kerk staat een mooie houten sculptuur van Olav uit de 13de eeuw. Jammer genoeg is de kerkdeur slotvast 😡. Mijn wandeling loopt de volgende kilometers verder langs het pad Kärleksstigen dat hier bekend staat als het 'liefdespadje'. Ik begrijp snel waarom. Het is een schilderachtig paadje langs de rivier met veel picknick banken, shelters en beschutte plaatsjes (ik moet er geen tekening bij maken zekerst😜). De wind blaast ondertussen vrij stevig van over het water, wat mij doet beslissen om die zomerpet te vervangen door een warme Merino muts. En de rest van den dag zal ze op mijn bol blijven staan😝. Een paar kilometers verder kom ik langs de roodgeschilderde Vikbron. Deze is, met zijn 133 meter, de langste houten brug van Zweden. Gebouwd in 1888. Indertijd bouwden boeren een andere brug 500 meter stroomafwaarts waarmee ze protesteerden tegen de tol die voor Vikbron geheven werd.

Ik ontmoet Engla, een jongedame uit de buurt, die spontaan een babbeltje met mij slaat. Zij heeft vandaag vrijaf en komt hier een wandeling maken. Ze is blij dat eindelijk de zon schijnt en dat de sneeuw verdwenen is ... Net als al die andere Zweden denk ik dan 😀.

Ik loop nog steeds langs de oevers van de Ljungan rivier en merk op dat hij steeds  meer en meer wilder te keer gaat en een krachtig, bulderend lawaai produceert. Het roept mij prachtige herinneringen op van onze reis vorig jaar naar Canada 🇨🇦. De combinatie van de kracht van het water, het bijhorend lawaai en de prachtige omgeving is een spektakel waar ik uren kan naar kijken. Ik zet mij neer en verorber ondertussen mijn boterhammetjes 😋😋.

Na een half uurtje onsteek  ik terug mijn motoren en scheur ik met mijn vrienden 'Lowa' en 'Renegade' 🥾🥾 over het asfalt. Ik zet mijn eindsprint in. Ik verlaat de oevers van de rivier en duik de landerijen in. Ik passeer in een rotvaart het dorpje met de kleinste naam in Zweden zijnde Ö.  Ik maak kennis met Nadinka en Jimmy. Nadinka is een Nederlandse die op 17-jarige leeftijd, samen met haar broer en ouders, is geëmigreerd naar Zweden. Haar ouders hebben hier altijd een camping uitgebaat, die ze 2 jaar geleden hebben verkocht wegens op pensioen gaan. Het blijkt de camping te zijn waar ik deze avond zal overnachten. Zij is ondertussen getrouwd met de Zweedse Jimmy en zal nooit meer terugkeren naar Nederland ... Beweert ze.

Ik kom aan op mijn eindbestemming en moet nog effe zoeken naar mijn  slaapplaats. Maar na een paar telefoontjes is alles goed gekomen. Ik maak kennis met een ander Nederlands koppel, Roy en Inge, die hier rustig op een bankje zitten. Zij zijn sinds december vorig jaar verhuisd naar hier. Blijkbaar zijn de prijzen van huizen hier belachelijk laag. Zij zouden voor hun stulpje, op een stuk grond van enkele 10-tallen ares, maar 50.000€ betaald hebben!!! Met z’n allen hierheen zou ik zeggen 😀.
Geen avondmaal voorzien deze avond ... Dat wordt dus zelf koken. Ik besluit om één van mijn pakken droogvoeding binnen te werken ... en het heeft begot nog gesmaakt ook.

Ziezooooo ... dat was het ....misschien tot morgen.😜