Trondheim is een fijne stad om na een lange tocht in aan te komen. Het compacte centrum in de oksel van rivier de Nivelda heeft genoeg te bieden voor een pelgrim in transitie, weer wennen aan de status van gewone sterveling 😉😱😉.
Marc en Yvette Roelandt Van den abbeele - Luc en Marianne Moens Deschrijver - Marc Van den Bossche - Marie Bonte -
Ik verlaat, met een aangenaam gevoel, onzen boer hier in Borås en begeef mij op pad. Afgelopen nacht heeft het flink geregend, en dat voel je duidelijk wanneer je buiten rondloopt. De lucht is gevuld met een verkwikkende frisheid, doordrenkt met die aardse geur van regen. De grond dampt in de grijze ochtendzon. Ik haal diep adem en voel dat mijn longen er duidelijk van genieten😉. Ik passeer de kerk van Okkelberg uit 1905, die wat dromerig op een heuvel ligt. Ik bel even met Merel en mijn vrienden van Levensvreugde die net aan het winkelen zijn in Colruyt. Ze stellen het allemaal goed, en volgen mijn verhalen op de voet. Toch plezant om zulke supporters te hebben😉.
Deze morgen jammer genoeg geen afscheid kunnen nemen van mijn gastvrouw Heidi. Ze was reeds vertrokken naar 'ergens heen' 😌. Heel lekker geslapen ... ik heb zelfs het kabaal niet gehoord van 7 jonge dames, waaronder Heidi haar dochter, die terug kwamen van de Vømmøl feesten.
Ik begin deze dag met een lekker en verzorgd ontbijt binnen te werken om vervolgens afscheid te nemen van heel de familie Andrea. Na het verlaten van Munkebey Herbergge word ik na een paar bochten over de weg onmiddellijk het bos ingestuurd. Het gaat ongemeen de hoogte in😅. Een 6 kilometer lange witte gravelweg leidt mij de hoogte in tot aan de kop van het Tomtvanet, een prachtig meer. Er staat een eenzame bank die mij vriendelijk uitnodigt om plaats te nemen. Ik nuttig mijn zelfgemaakte lunch met al dat lekkers dat ik heb meegekregen van Andrea. Ik onsteek sinds lange tijd nog eens mijn gas vuurtje, en maak een smaakvol 'douwe egberts' oploskoffietje😉.
