Etappe 44 - 05/06/2022 - THIVIERS SORGES 18,24Km ( 1.106,72km)

De nacht is voorbij gevlogen daar in die majestueuze herenwoning, refuge Thiviers, dat bewoond wordt door die uiterst sympathieke nederlanders Jos & Jeanine. 
Deze mensen hebben reeds meer dan 1000 pelgrims ten slapen gelegd de afgelopen jaren maar zijn in 2018 gestopt met het 'hosten' van pelgrims wegens gezondheidsproblemen. Ik ben hen dan ook van harte dankbaar dat ze toch nog eenmaal een uitzondering hebben gemaakt voor mij.  Jeanine Leytens is eveneens een gevierd schrijfster met een 6 tal boeken op haar conto. Een veelzijdige dame ... dat is duidelijk👌 Na een uitgebreid en verzorgd ontbijt, krijg ik bij mijn vertrek, nog een klein souvenir in de handen gestopt zijnde een  koffielepeltje met het logo van haar refuge. Net als die andere 1000 pelgrims die zo'n lepeltje hebben mogen ontvangen, zal ook ik dit kleinnood koesteren. Bij het buitengaan van hun woonst merk ik plots Jean Piere Bodson met zijne schotse rok op, je weet wel ... de Hospitalier van in La Coquille. Hij komt hier iedere zondag naar de kerk vertelt hij mij. Leuk hem nog een gezien te hebben.
Ik verlaat Thiviers, na eerst nog een praatje gemaakt te hebben met de beheerder van de lokale pelgrimsweg, via de D76 naar Eyzerac. Mijn aandacht word getrokken door aangenaam muziek die in de verte weergalmd. Er is hier aan de kerk van Eyzerac een feestje aan de gang van de lokale basketbalploeg. Er staan hier kraampjes met allerlei lekkers en besluit mij te goed te doen aan lekkere pannekoeken. Het heeft gesmaakt. Na dit kleine oponthoud begeef ik mij terug op pad en dien onderweg mijn regenkledij aan te trekken ... het regenwater valt met liters uit de lucht. 
Aan de kerk van Négrondes kom ik terug mijn Nederlandse vrienden (Robert, Jaquelinne en zoon Wouter)tegen die blijkbaar in dezelfde herberg hebben gereserveerd als ik. 
In lichte draf begeef ik naar mijn eindbestemming dat luistert naar de naam Sorges. Dit 1265 inwoners tellend dorpje is het kloppend hart van de truffel cultuur. Het is in deze contreien dat die fameuze zwarte truffel te vinden is en wat een echte delicatesse blijkt te zijn. 
Ik begeef mij naar de pelgrimsherberg en word daar enthousiast ontvangen door Jean Pol en zijn vrouwtje  Marie Reine.  Kranige oude knarren van tegen de 80 jaar. Ge moet het maar doen. Ik maak kennis met 2 Duitsers waar ik samen met hen enkele biertjes ga drinken op het enige terras dat Sorges rijk is. Ik bezoek nog snel het truffel museum en vervoeg mij  dan bij mijn mede pelgrims in de herberg voor het nuttigen van een overheerlijk avondmaal. Het is een gezellige bedoening en de wijn vloeit rijkelijk. Moe maar voldaan ... en licht beneveld leg ik mij te rusten. Het verslagje zal voor morgen zijn.😉