Etappe 42: 03/06/2022 FLAVIGNAC LA COQUILLE 33,02Km (1.069,82)

Vandaag is er een heus record gevestigd. Om 0730hr stond ik 'gelaarsd en gespoord'  om te vertrekken. Samen met mijne roommate Vincent Noort uit Nederland trotseren wij de malse regenbui en begeven we ons op weg richting La Coquille. De verplichte stop bij de bakker en het lokale winkeltje voor onze picknick-aankopen hebben we achter de rug als we aankomen aan de D46, een departementale weg die we gedurende een aantal kilometers zullen volgen. Lekker snelheid nemen op deze asfaltweg tussen de regendruppels door. Het voelt heerlijk aan dat malse hemelwater op de snoet. Als we in Les Cars aankomen is het tijd om onze eerste koffie te nuttigen en tevens ons regenkledij weg te stoppen. De weergoden hebben beslist om te stoppen met regenen en 'laura' de zon boven te halen. Ik neem nog een fotootje van de ruïnes van 'Richard Coeur de Lion' zijn kasteel. Een tempelier die hier heeft geresideerd😉. We zetten onze wandeling verder via gehuchtjes met sierlijke namen zoals La Petite Veyssiére en Maître Antony om aan te komen in Chalus waar de wekelijkse markt plaatsvindt. Tijd voor koffie nr 2 samen met nog 3 andere Nederlanders die ik gisteren ook al tegengekomen ben: Robert, Wouter en Jaquelinne. Blijkbaar delen we deze avond samen dezelfde gîte. Na een korte stop vertrekken Vincent en ik terug ‘op weg’ en laten de drie kakelende Nederlanders achter, alsook de geasfalteerde weg, en duiken terug in de mooie groene natuurpracht. Het gaat hevig  op en neer en de hoogtemeters tikken aan💪. Ter hoogte van Saint Pierre de Frugie nemen we onze middagstop aan een mooi meertje. Langsheen Vendenille, La Roche en Sainte Marie zetten we de eindsprint in tot in La Coquille. Het valt mij op dat niet alleen de koeien veranderen van kleur ... ook de bouwtrant verandert en heeft een meer zuiderse 'look'.  Aangekomen in La Coquille, we bevinden ons trouwens in het departement Dordogne nu, nuttigen we nog een glaasje pils op een leuk terrasje en dit na 32km en 634 hoogtemeters. Ik neem tijdelijk afscheid van Vincent en begeef me naar de lokale refuge die ik deel met drie Nederlanders, een Oostenrijker en Marrokaan ... Van een internationaal gezelschap gesproken. Ik word hartelijk onthaald door Jean Pierre met de schotse rok die ons een  voortreffelijke maaltijd voorschotelt. Een gezellige babbel ...de was binnenhalen ... blogje schrijven .... en de dag is weer voorbij. En nu proberen te knorren met 6 op een piepklein, warm kamertje. That's all folks 😉😉😉!