Etappe gesponsord door William VAN DER HELST uit Gijzegem
Ik neem deze morgen, samen met Françoise, het ontbijt dat ze reeds op 'Franse wijze' heeft klaargezet. Een luchtig gesprekje ontvlamt vrij snel in de tragiek die de 80-jarige Françoise reeds heeft meegemaakt. Een kind moeten afgeven hakt er duidelijk in. Vorig jaar heeft ze haar toen 55-jarige zoon moeten afgeven vanwege een plots en onvoorzien hartfalen. Hij was van het gezegende jaar 1965 ... net als ik. Ze geeft mij de raad mee, die torenhoog cliché maar ongelofelijk waar is, ... geniet en profiteer van het leven NU het nog kan ... Ze geeft mij een dikke knuffel en wenst mij met 'gestokte stem' een 'bonne chemin' toe.
Effe slikken en weg was ik .... ocharme ons Francoise 😢.
Ik verlaat Saint-Leonard-De-Noblat (SLDN) met een malse regenbui op mijn hoofd en moet voor de 3e maal in dit avontuur mijn regenkledij aantrekken. Dit dorp is genaamd naar, uiteraard, 'Saint Leonard' die onder het regime van Koning Clovis 1 de toestemming kreeg om gevangenen te bezoeken en indien hij het waardig vond hen ook vrij te laten. Hij wordt vaak afgebeeld met een gebroken ketting in de hand en wordt dus ook aanzien als de beschermheilige van gevangenen ( ..en volgens 'zeggen' ook van zwangere vrouwen🤔).
Ik ga eerst nog naar het bureau voor toerisme om mijn obligate 'tampon' te gaan halen en via het treinstation verlaat ik SLDN. Ik heb nog even gedacht om de trein te nemen richting Limoges ... 😱😱.
Ik steek de rivier 'La Vienne' over en vrijwel onmiddellijk bevind ik mij terug in het groen en tussen de koetjes. Ik heb de indruk dat de koeien van kleur aan het veranderen zijn en dat de typische bruine Limousin kleur overgaat naar de wit/zwarte. Via de gehuchtjes 'Chigot', 'Puy la clede' en 'Puymard de Fontaguly' kom ik al vrij snel in voorstedelijk gebied van Limoges. De drukte doet pijn aan mijn oren 😅😅. Ik heb flink doorgestapt en omstreeks 1315hr kom ik reeds aan op mijn eindbestemming zijnde het IBIS Hotel. Ik heb nergens een overnachting kunnen versieren, vandaar deze in pelgrim-verhouding, meer luxueuzere oplossing. Mij hoor je niet klagen zenne 🤪🤪.
Snel douchen en dan nog een leuke videocall met mijne schat die op bezoek is in Levensvreugde Aalst. Ik krijg mijn beste vrienden en trouwe supporters te zien. Hartverwarmend hoe die gasten meeleven.
Ik begeef mij naar de kathedraal van Limoges waar Jean Claude, de koster van dit gebouw, mijne stempel neerplaatst in mijn boekje. Ik zie dat Luc Peeters uit Bornem, waarmee ik in Chablis een dagje heb gewandeld, reeds 7 dagen geleden is gepasseerd. Van nen snelheidsduivel gesproken 🥾🥾🥾 . Nu is het tijd voor sightseeing.
Ik kuier door de botanische tuin die net naast de kathedraal ligt richting de rivier 'Vienne'. Ik loop over de 120 meter lange brug uit de 13e eeuw, de 'pont Saint Etienne'. Deze brug staat 'met stip' aangeduid door iedere zichzelf respecterende pelgrim die stapt op de 'via Lemovicensis'. Ik neem plaats in het gelijknamige restaurant en laat mij een verfijnde menu welgevallen. Smakelijk iedereen.
Ik keer terug naar Ibis voor het neerschrijven van mijn 'memoires' 😉
Tot morgen 💪.
Reactie plaatsen
Reacties
Nu hebben we vroeg je verslag kunnen lezen…danke.
Het telefoongesprek met levensvreugde dat doet deugd hè?
Geniet van je rustige avond en lekker eten.
Tot morgen😘😘👍👍
De regen was rap gedaan precies. Weer mooie blauwe lucht met wat wolkjes. Morgen rij ik jouw toer maar geen levensvreugde op vrijdag. Eens een ander logement is welverdiend me dunkt. En tijd voor weer mooi proza. Dank daarvoor 😊
Hey Bert, proficiat met de 1000 gisteren! Wat een prestatie al. Ik heb zonet een kleine week reisverslagen doornomen, was ne serieuze boterham, amai. En ge hebt weer schone dingen gezien.
Ik ben al een kleine week aan 't bekomen van wat we zondag meegemaakt hebben. Ons wereldberoemd Deiremons Ros heeft zich na 12 eindeloze jaren opnieuw mogen tonen aan Deiremonne en de rest van de wereld en ik kan alleen maar bevestigen wat iedereen eigenlijk al lang weet: dein oilstersen mislukte steenezel op wielekes en diesel komt nog ni aan de knoesels van ons raspjeit. Zelfs Dozje die toeschouwer was, kon zijn tranen ni bedwingen van emoties. Naar 't schijnt schiet em sinds zondag iedere nacht bleitend wakker om het feit dat zijn oilsters scharminkel nooit zo schoon, fier, machtig, heldhaftig en gracieus zal worden als da van Deiremonne. Afin, het is wat het is hé...ons pjeit staat nu wel opnieuw op stal maar binnen 8 jaarkes verwachten we dat ge hier ook komt genieten van dat bijzonder wezen met ons 4 heemskinderen.
Allez, doe daar nog maar efkes voesj en op naar de volgende 1000! 👊