Etappe 82 - 17/07/2022 - SAN MARTIN DEL CAMINO ASTORGA 24,54 km (2.054,16km)

0600hr en mijn wekker zegt dat ik moet opstaan. Het is precies werkendag 🤪. Ik wil mijn wandelkledij aantrekken  als ik merk dat ze niet op z’n plaats ligt maar nog buiten aan de wasdraad hangt. Gelukkig heeft het al een eeuwigheid niet meer geregend in deze contreien en is er ook geen vogel💩 te bespeuren op mijn kledij 👍. Om 0700hr ga ik op pad na een uitmuntende nachtrust. Fris als een hoentje zet ik mijn eerste passen richting het iconische Astorga. De eerste kilometers verlopen terug langs die vervelende grote weg tot ik plots rechts dien af te draaien richting Niemandsland. Kilometers lang is het aangenaam lopen op oranje, zanderige paden vol met keien door dun bebost gebied. Een ware verademing na die dagen van pure ellende 😩. Op kilometer 7 kom ik aan in Hospital de Órbigo waar ik de mooie brug 'puente Viejo' over de Rio Órbigo oversteek. Een paar stappen over de brug neem ik een stevig ontbijt op een gezellig terrasje. De bediening door de Spaanse madam is nogal nors, te weinig geslapen zekerst, maar het eten is lekker. Bij mijn vertrek kan ik toch een flauwe glimlach op haar gelaat toveren dat waarschijnlijk te maken heeft met mijn stuntelig afscheid nemen in mijn beste Spaans 🤪🤪. Met een buikje lekker rond gegeten zet ik mijn weg voort in een licht glooiend landschap doorheen een open vlakte dun bezaaid met sparrenbomen. De zon is ondertussen ook al flink van de partij en de temperatuurmeter geeft reeds 31 graden aan. Te midden op de top van een heuvel verschijnt er, als een welgekomen godsgeschenk, een kraampje met veel lekkers voor de dorstige en hongerige pelgrim. Mijnheer de Spanjaard ligt languit in zijn hangmat druk te bellen, terwijl ik mij tegoed doe aan fruit en ijsgekoeld citroenwater. De prijs is 'donativo' ... Ik geef wat ik wil👍. Ik snij de laatste 8 kilometer aan en passeer een merkwaardig merkpunt op deze route. 'Cruceiro Santo Toribio' is een groot kruis dat op ongeveer 5 km van Ostrega is geplaatst ter ere van de gelijknamige ‘heilige' en dat een uitstekend uitzicht biedt op die bisschoppelijke stad. Ik zet mijn weg voort en haast mij naar mijn overnachtingsplaats, zijnde 'Albergue publoco de Peregrinos', in het centrum van de stad. Ik krijg een bedje toegewezen in een klein kamertje voor 4. Dat zal hier weer bloedheet worden deze nacht. Ik neem een douche waarvan de temperatuur niet te regelen is en het stromend water veel te warm is 🥵🥵. Echt afgekoeld ben ik niet ... Soit, ik laat het niet aan mijn hart komen en ga een lekkere tagliatelle met zeevruchten verorberen. Ik maak een kleine verkenning van de stad en begeef mij naar de kathedraal voor die obligate stempel. Groot is mijn verbazing als ik merk dat ik mijn stempelboekje niet mee heb. Ik heb geen zin om heel die weg terug af te leggen dus laat ik een stempel plaatsen op een stukje papier dat ik later wel in het boekje zal plakken. Voila … opgelost. Ik positioneer mij op een rustig bankje om naar het eind van de 'tour' te kijken en zie dat onze Wout net tweede is geworden. Nu ben ik mijn verhaaltje aan het neerpennen dat bruusk wordt onderbroken door een klein onweer. Hevige regenval gedurende 3 minuten, gevolgd door hevige rukwinden die alles in het rond laten vliegen. Het is echter maar van korte duur en ik kan na dit kleine intermezzo weer rustig voort schrijven. Morgen ga ik naar Foncebadon op 1440meter. Eindelijk ... terug klimwerk.

See ye 🥾🥾🥾🥾