Etappe 72 - 05/07/2022 - BELORADO AGÉS 28,74km (1.789,28km)

Gisterenavond nog een leuk terrasje gevonden waar het plezant en typisch Spaans zitten was. Een echt idyllisch plaatsje op het marktplein van Belorado waar tientallen vrouwen geanimeerd aan het kaarten zijn. Nieuwsgierig als ik ben vraag ik hen wat  ze aan het spelen zijn en het blijkt 'Brisca' te zijn. Een populair Spaans kaartspel dat gespeeld wordt door 2 teams van 4 met 40 kaarten . Leuk om aan te zien ♦️♣️♠️🔷.

Een mirakel is gebeurd ... halleluja ... om 0715hr ben ik reeds op pad. Het is een grijze, mistige en frisse ochtend ... een uitstekend wandelweertje. Er is hier nog geen bar of bakker open in Belorado dus vertrek ik met een lege maag op stap. Ik stop een 'power-bar' in de  mond, dat ik altijd bij heb in reserve, en vlieg erin. De eerste kilometers loop ik met de 2 Nederlanders Vincent en Leo. Wanneer Vincent voorop loopt doet Leo zijn verrassende verhaal.  Hij heeft sinds 3 jaar de diagnose Alzheimer opgekleefd gekregen en begint er steeds meer de nadelen van te ondervinden. Dat is dan ook de reden waarom Vincent, een goede vriend, er bij is om een oogje in het zeil te houden. Het gebeurt wel eens dat 'de weg terugvinden' moeilijker wordt. Hij is ondertussen het uithangbord geworden van 'Alzheimer-Nederland’ en houdt er nog steeds knap de moed in. Leo is van bouwjaar 1961 ... toch jong nog hé😔. Een goede gezondheid is toch het allerbelangrijkste denk ik dan. We wandelen rustig door tot ik een bord tegenkom in Tosantos met 'bar open'. Ik verlaat het pad en rep er mij naartoe in de hoop een ontbijtje te kunnen steken, maar de bar blijkt gesloten te zijn.  1 kilometer te veel gelopen als resultaat😝.

Gelukkig heb ik in het volgend dorpje Vilambistia meer geluk en doe ik mij in de plaatselijke bar te goed aan 2 koffies, 2 croissants, 1 tortilla, 1 banaan en een stuk chocolade. Het heeft gesmaakt en ik kan er weer tegen💪. Ondertussen beginnen die saaie, stofferige paden de hoogte in te gaan en kom ik terecht in een sparrenbos met brede aangename wandelpaden. Vanaf Villafranca-Montes-de-Oca gaat het steil omhoog naar de ‘altode Valbuena' op een hoogte van 1162 meter. Het is plezant klimmen tussen die sparren in die frisse temperaturen en boven aangekomen staat er een kraampje met veel lekkers. Ik maak een praatje met Caisy uit Seattle (USA), die ik de afgelopen dagen reeds meerdere malen ben tegengekomen. Ze vertelt mij dat ze uit een gezin van 7 komt en dat Kurt Cobain van Nirvana kind aan huis was tijdens zijn tienerjaren. Net als Kurt heeft ook een broer van haar, op 35-jarige leeftijd en goede vriend van Kurt, het overmatige drugsgebruik niet overleefd 😔😔….  triest verhaal.

Ik zet mijn weg verder via mooie wegen doorheen dit sparrenbos en kom James & James, de Puerto Ricanen je weet wel, terug tegen👍. In San Juan de Ortega, mijn normale eindebestemming van de dag, besluit ik om er nog een 4-tal kilometers extra tegenaan te gooien. Ik stap vrolijk door tot in Agés waar ik in de refuge Muncipale een bedje

reserveer.  Een lekkere douche en nadien mijne was, voor de tweede maal op rij, in een echte wasmachine, gedeeld met een collega-pelgrim.

Ik ga even op verkenning in dit relatief 'doods' dorp Agés genaamd en maak onverwachts kennis met de lokale houtbewerker Marcial Palacios Collina die er een roeping van maakt om van ieder huis in dit dorp een replica te maken op maat. Ik krijg een geanimeerde rondleiding in zijn werkatelier. Vervolgens ga ik, samen met een Deen die ik hier heb leren kennen, een typisch Spaans gerecht eten.  Het is iets dat bestaat uit onder andere linzen 🤪🤪. Het heeft gesmaakt ... dat is het belangrijkste😉.

Tot morgen ... Richting Burgos voor een dagje toerisme.