Etappe 8 - 25/04/22 : SORBAIS - PARFONDEVAL 32,65km (216,08km)

0700hr ...RING RINGGGGG ...Als een jong dartel veulen spring ik uit mijn bed en begeef mij al fluitend naar de lavabo. Tandjes poetsen en een 'kattewas' ... 3min12sec ... Meer heeft een mens niet nodig ‘s morgens. Ondertussen heeft Laurent, de sympathieke uitbater, mij verwittigd dat het ontbijt klaar staat aan de deur. Net zoals in een 5***** hotel ... Op een rolwagentje ... Alleen een bloemeke ontbrak🤪.

Ik lees mijn digitaal krantje en verstuur nog een mailtje naar Evi, de hoofdlaborante van het labo ASZ Aalst. Ik heb gisteren gemerkt dat er op de sponsorrekening zomaar eventjes 1.188€ is bijgekomen. De opbrengst van de paaseieren verkoop plus  nog een sponsoring van Dr. Dhoore. Ik wil daarom, via deze weg, iedereen uit de grond van mijn hart bedanken die dit initiatief hebben gerealiseerd ...Evi, Peggy, Nancy ... Heel het labo ...Jullie zijn geweldig!

Om 0845hr schiet ik in gang ... Ik neem afscheid van Fanny en Laurent ...echt toffe uitbaters van een zeer leuke gîte ... Nen aanrader. In Etréaupont koop ik mij een belegd stokbrood voor de picknick van deze middag ... en  dan ben ik niet meer te houden ... In een versneld tempo loop ik een stuk van D38 af om dan na 4 km rechts af te draaien ...terug het Niemandsland in. Het landschap is duidelijk meer hellend geworden ... Pittiger ... en een ware geseling voor de onderste ledematen. Een betere voorbereiding, om later in dit avontuur, de Pyreneeën te 'kleinen', bestaat er niet💪. Ik scheur de meest liefelijke dorpjes/gehuchten voorbij met koosnaampjes als La Bouteille .. Landouzy lacour ...Plomion ... Blancigny. In Jeantes besluit ik mijn picknick te verorberen aan de voordeur van zo een typische 'weerkerk'. Een 'weerkerk' is een kerkgebouw dat ook een verdedigende functie had. Ze dienden als toevluchtsoord in tijden van oorlog en plunderingen en zijn vooral te vinden op het platteland waar de bevolking het ontbrak aan beschermende  stadsmuren. Ze vallen vooral op door hun ronde torens. 

Ik neem een stoel uit de kerk en plaats mij buiten in het zonnetje ... De botinnekes uit natuurlijk ... En fretten maar.

Met een volle maag begeef ik mij weer op pad richting Parfondeval.. het blijft op en neer gaan met de ene klim na de andere. Het landschap blijft verbazend wondermooi met die vele donkergele koolzaadvelden en de prachtige natuur. Het ene konijn na het andere springt voor mijn voeten .. mooi om te zien.

Omstreeks 17hr kom ik aan op mijn bestemming op de hoeve bij Lucien en Françoise ... Gepensioneerde landbouwers die hun hoeve hebben omgebouwd tot een leuke gîte. 

Het was een pittig dagje met bijna 33km op de teller en 609 hoogtemeters. 

Na mijn douchke, plodderwasje en verzorging van mijn voetjes verken ik even het dorpje. Parfondeval is één van de 'plus beaux villages de France' met een mooie, eenvoudige landelijke architectuur, pittoreske straatjes, een dorpsvijver, een wasplaats en voorop de versterkte St-Medarkerk. 

Om 1915hr heb ik afspraak voor het avondmaal. Lekker gegeten .. maar vooral de wijn, die in overvloed vloeide, heeft gesmaakt 😉.

Nu is het tijd om dit verslagje te typen ... En dan mijn bedje in. Morgen staat er alweer een +30'er op het programma 😅😅.

Graag tot morgen ... Doeiii