Etappe 39 - 31/05/2022 -CHATUS-LE-MARCHEIX SAINT-LEONARD-DE-NOBLAT 29,24km (983,05km)

Thierry, de vroege vogel, die is al vertrokken om 0600hr. Luc uit Lille,  die vond 0730hr een mooi uur om te starten. Dus ik bleef alweer als laatste man over, maar ik laat het zeker niet aan mijn hart komen hoor😉. Er is geen bakker te bespeuren die open is bij mijn vertrek. Dat wordt dus overstappen op noodrantsoen. De eerste 10 kilometers verlopen via de D29 naar Les Billanges. Het is een departementale weg waar weinig verkeer op zit, althans vandaag🧐. De geasfalteerde weg, die zich als een sierlijk lint doorheen het glooiend bosgebied een weg baant, nodigt uit om er een flink tempo op na houden. Ik ben ondertussen ergens de grens overgestoken tussen de departementen  'Creuse' en 'Haute Vienne' (10). In Les Billanges aangekomen ga ik onmiddellijk op zoek naar een bakker, maar wat te verwachten is ... zero bakkers in dit dorp. Ik zet dapper mijn tocht voort en sla een wegje in richting bos. Gedaan met die geasfalteerde baan  en terug op die typische camino wegeltjes waar de kasseien mij glimlachend verwelkomen😅😅. Het gaat steil naar beneden, en in het dal aangekomen steek ik het luid klaterende, maar oh zo rustgevende riviertje 'La Gance' over. Ik hou even halt en neem die mooie natuur geluiden in mij op. De 7e symphonie van Beethoven is er niks tegen🤪. Na een bergaf wacht er vanzelfsprekend een bergop, en het hijgen en puffen kan terug beginnen. Ik zal vandaag zo'n 520 hoogtemeters te verwerken krijgen💪. Ik kom aan bij de 'pont du Dognon'. Deze werd in 1929 gebouwd ter vervanging van een stenen brug. Deze betonnen brug is de bekendste in Limousin en bestaat uit 3 bogen waarvan de uiteinden op drie peilers  rusten. Het meer 'Taurion' dat eronder ligt zou een droomlocatie zijn voor het vissen op snoekbaars en witvis (JC en Koen, met zen allen daarheen 🎣🎣). Ik besluit op deze prachtige plaats mijn noodrantsoen te verslinden bestaande uit sardientjes, nootjes, granny koekje en snicker👍. Met een voldaan gevoel en een buikje rond gegeten vertrek ik na een uurtje terug op pad. Het gaat terug de hoogte in doorheen prachtige dennenbossen. Op een bepaald moment kom ik voorbij het gehucht 'Orgnac' waar een uitnodigende waterbron mij roept 'kom en verfris u'. Ik zet mijn wandelstokken aan de kant ... plaats mijn zonnebril opzij en als een dartele mus in een waterbassin verfris  ik mijn roodaangelopen hoofd. Dat doet echt deugd. Er is niet veel tijd te verliezen dus na mijn wasbeurt zet ik er terug de pas in. Ik neem mijn wandelstokken en zet de beklimming verder. Boven aangekomen merk ik plots dat mijn zonnebril niet op mijne snoet staat, ohhwwweeeee ... Die ligt nog aan de waterbron. Lichtjes vloekend en met veel zelfbeklag keer ik terug .... bergaf .... bergop .... Extra training😝😝😝. Ach ja ... we kijken op gene kilometer meer of minder hé💪💪. Rond 1715hr kom ik aan in Saint Leonar-de-Noblat bij Mvr. Francoise, mijn gastvrouw voor vandaag. Ik krijg een zeer leuke kamer aangewezen en spring vrijwel onmiddellijk met kleren en al onder den douche. Jazenne ... Ik neem dagelijks mijne douche mét kledij om op die manier met mijn 'aleppo zeepke' uit te wassen. 2 vliegen in één klap hé. 

Ik begeef mij naar het dorpje waar ik in een plaatselijk bekend restaurantje nogmaals een rund Limousin verorber. Ik kom weer dezelfde bende Nederlanders tegen waar ik gisteren ook met gepraat heb.

Tijd voor nog een koffietje op de kamer ... en dan snurken maar.

By the way ... Ik heb vandaag de eerste 1000km achter de kiezen. Hoe zot  is da zeg🤪🤪🤪